English
Na alle verhalen over de Womans March van 2019 had ik me voorgenomen om er in 2020 bij te zijn. Echter de laatste maanden is mijn prikkelgevoeligheid flink toegenomen en dan is een tocht te midden van het geschreeuw van leuzen waarschijnlijk toch een beetje teveel voor me, zeker in combinatie met de reis om er te komen. Dus doe ik op deze manier mee.
Als neurodiverse queer transgender feministe heb ik waarschijnlijk heel ander ervaringen dan veel andere vrouwen. Ik ben pas betrekkelijk recent in transitie naar vrouw gegaan, dus heb al een half leven achter de rug in ‘het verkeerde geslacht’ met alle stereotype verwachtingen die bij die genderrol passen, waar ik niet goed aan kon voldoen. Tegelijkertijd bijvoorbeeld (nog) niet echt te maken gehad met seksuele intimidatie. Wel bijvoorbeeld met pesten (in mijn jeugd), misgenderen, toxic masculinity en dergelijke.
Ik ben me ook pas vrij recent actief bezig gaan houden met (intersectioneel) feministische onderwerpen, waaronder ook validisme. Een onderwerp wat ik erg belangrijk vind is de acceptatie van mensen die anders zijn. Of dat nu gaat om neurodiversiteit, LGBTQI+, huidskleur, handicap of wat anders. In het bijzonder zou ik graag meer acceptatie willen van mensen die er qua uiterlijk niet genderconform uitzien. Of dat nu gaat om non-binaire mensen of ‘niet-passabele’ transgender personen of bijvoorbeeld simpelweg een man die graag een rok of make-up draagt.
In mijn ogen hoort feminisme trouwens inclusief te zijn. Dus ook op te komen voor bijvoorbeeld trans vrouwen, mensen van kleur, mensen met een beperking enzovoorts.
Mijn activisme beperkt zich tot nu toe nog vooral tot online activisme, met name door het delen van posts op social media. Maar ik hoop in de toekomst een voor mij haalbare manier te vinden om meer te kunnen doen. Ik sta er ook zeker voor open om daarbij met anderen samen te werken.