Onvoorspelbaar

Ik doe heel erg hard m’n best om er bij te zijn met de March dit jaar.
Maar als ik realistisch ben, zou ik het eigenlijk niet moeten doen.

Als (zo-goed-als) huisgebonden chronische zieke gehandicapte. Bestaat het gros van mijn leven uit alleen thuis zitten. Rusten. In bed liggen. Pijn hebben, en er proberen mee om te gaan.

Ik hoop heel erg mee te kunnen marchen, voor mezelf, om onze boodschap te delen, en om te laten zien hoe ontzettend heftig zo’n March is voor ons zieke mensen.

Maar chronische ziektes zijn onvoorspelbaar.
Ik kan elk moment uitvallen, elk moment kan de pijn te heftig worden om te functioneren, kan ik zo uitgeput raken dat ik mijn ogen niet meer open kan houden. Kan ik instorten.

Dus mocht dat gebeuren, of mocht ik tijdens de March al eerder weg moeten gaan. Dan is hier toch mijn geluid. Ik ben er, wij zijn er, en ook wij zijn intersectionele feministen, waar iedereen naar hoort te luisteren.

We are proud, we are here, and we will not disappear.

Annika Mell