Ga naar de inhoud

Anoniem ervaringsverhaal 6

Als autistisch biseksueel queer persoon met een biseksuele partner heb ik me binnen de ggz door een hele hoop bifobe zooi moeten werken om na meer dan 2 jaar eindelijk de diagnose autisme te krijgen. Ik heb bijvoorbeeld een gesprek gehad met een psychiater, waarin ik open heb gesproken over mijn non-binair zijn. Zijn reactie daarop was dat mijn identiteit gewoon onvolledig is ontwikkeld, en dat het komt door de films en series die ik kijk en dat ‘heus niet alle vrouwen een meisje meisje zijn’. Toen ik hem probeerde uit te leggen wat non-binair is werd hij boos, en zei hij ‘denk je dat ik dat niet weet dan’ (I mean…. Nee?). Een andere negatieve ervaring was ook met een psychiater, waarbij hij begon te vragen over mijn seksualiteit. Ik vertelde dat ik bi ben, waarop zijn eerste reactie was: ‘wat vind je vriend daarvan dan?’ Ik moest lachen, hij is namelijk ook bi. Daarop stelde hij allerlei extreem inhoudelijke vragen, hij vroeg niet wanneer ik besefte dat ik bi was maar ‘wanneer besefte je dat je ook seks kunt hebben met een meisje’. Ik vond dat een absurde vraag, alsof seksualiteit alleen maar puur om seks draait. Dezelfde man weigerde mij de diagnose te geven die ik 2 jaar later wel kreeg. Ik heb mezelf maar aangeleerd om mijn mond te houden bij de ggz

Ga naar de inhoud