Ga naar de inhoud

Anoniem ervaringsverhaal 3

Ik herken me enorm in de verhalen die je nu al gepost hebt. Ik heb de diagnoses autisme en adhd, en ben panseksueel. Ik ben nu met een man dus dan ben je toch gewoon hetero? Niet queer genoeg. Er zijn mensen autistischer dan ik, dus ik ben ook niet autistisch genoeg. Ook ik heb elke dag moeite om een ogenschijnlijk normaal leven te hebben, als mensen dan zeggen ‘nou zijn we niet allemaal een beetje autistisch?’ doet dat best wel pijn. Zij hebben niet al die struggles die er bij komen.
Maar ik zeg er niks van, lach vriendelijk. Want als je te activistisch wordt (en dat ben je dus al gelijk) moet je terug in je hok en doe je überhaupt niet meer mee.Laatst moest ik voor werk een formulier invullen, het ging over diversiteit. Ik dacht ok, kun je krijgen. Ik heb twee nationaliteiten, ben een queervrouw en heb de diagnoses autisme en adhd.
Toen kreeg ik terug dat dat wel wat veel van het goede was, en dat het wel een tandje minder mocht.
Je mag niet té ‘divers’ (uniek?) zijn natuurlijk.Vind het echt zo triest dat de buitenwereld mijn identiteit denkt te kunnen bepalen.

Ga naar de inhoud