Ik kan ben niet lijfelijk aanwezig op de Women’s March omdat ik zo goed als huis gebonden ben. Tijdens mijn afstuderen aan de kunstacademie (waar ik bezig was met een project over de representatie van en activisme voor womxn binnen de Christelijke wereld) kreeg ik namelijk een flinke relapse van mijn M.E./C.V.S.
Ik merkte dat ik er naar mijn buitenwereld nauwelijks over durfde te praten omdat ik voelde als een failure. Ik faalde als student, creative, activist, vrouw en als to-be entrepreneur. Omdat mijn lichaam anders is dan de norm. Maar dat zou geen verschil moeten maken en daarom loop ik (online) mee.
Ik ben niet meer of minder en heb niet minder recht serieus genomen te worden vanwege mijn lichaam, mijn voorkeuren, mijn maat, mijn mogelijkheden, mijn succes of mijn geslacht. En jij ook niet. Behandel ons dan ook zo.
– Maartje