EnglishOnze Lonneke schreef een academisch Engelstalig artikel en vat het artikel zelf op deze manier samen:
In dit paper combineer ik crip theory, een discipline die zich focust op de intersecties tussen handicap, gender en seksualiteit, met glitch theory, een theorie over het zogenaamde ‘glitchen’ van elektronische apparatuur. De doelstelling hiervan is om het binaire onderscheid tussen het gebrokene en het hele of het kapotte en het complete te analyseren, binnen wat ik in het paper in het Engels het ‘wholism’ noem, waarbij waarde wordt gehecht aan dat wat heel is, in tegenstelling tot dat wat gebroken/kapot is. Hierbij baseer ik mij op de anti-genezingspolitiek van disability schrijver Eli Clare, crip technoscience en de glitch theorie van glitch kunstenaar Rosa Menkman. Binnen deze glitch theorie wordt de glitch gezien als een breuk met verwachtingspatronen omtrent processen, informatieflows en (digitale) communicatiesystemen. Centraal staat hierin het argument dat de glitch in verhouding staat tot technologie, zoals disability in verhouding staat tot lichamelijkheid. Ik bespreek in het paper deze vergelijking in de context van Donna Haraway’s boek ‘Staying With the Trouble: Making Kin in the Chthulucene’, en benoem dat in de context van disability er meer focus dient te zijn op het proces van gehandicapt worden of worden gemaakt, dan op gehandicapt zijn als een statische vorm van zijn. Ik beargumenteer dat dit belangrijk is binnen de context van klimaatverandering, waarin we moeten nadenken over een andere vorm van relationaliteit en moeten afwijken van een individualistisch en neoliberaal mensbeeld. Het kritische potentieel dat een crip/disabled perspectief en de glitch hebben als een manier om een lineaire temporaliteit te verstoren is essentieel, waarmee wat ik noem de ‘Crip Anthropocene’ tevoorschijn komt als een noodzakelijke ‘survival practice’, en als een manier om te fantaseren over andere toekomsten.
